کوله پشتی ۰۲

چرا

مرور گذشته کمک میکنه برای آینده بهتر بتونیم برنامه ریزی کنیم. با مرور گذشته می بینیم چه ابعادی از زندگی برامون پر رنگ بوده و براش وقت گذاشتیم و چه ابعادی رو نادیده گرفتیم.

در خصوص برزخ اجتماعی ۱۴۰۱ بسیار نوشته شده و نمی خوام به گزاف به این موضوع بپردازم. تهدیدی که شاید با خرد سیاسی درست، به فرصت تبدیل بشه! اما بسیار پرهزینه خواهد بود که پیاده سازی آن در کلام، ساده و در عمل، بسیار سخت خواهد بود.

گیلان، لاهیجان

در میانه فروردین به طور کامل در لاهیجان مستقر شدیم. هربار که از تهران خارج می شویم و زندگی را در فضای جدیدی تجربه میکنیم از درست بودن تصمیم خودمون بیشتر مطمئن می شیم.

مسافر

شغل نظامی پدرم، باعث شد بیشتر کودکی و نوجوونی رو در خارج از محل تولدم سپری کنم. به کمتر مکانی حس تعلق پیدا کردم! بنابراین ترک کردن تهران برام سخت نبود، چرا که انگار تجربه دوباره یک اتفاق بود.

جاجیگا

تجربه لاهیجان با پیشنهاد جاجیگا برام پیش اومد. برای من که سال ها تلاش کردم (براساس آموزه های کار حرفه ای) بین محیط کار، خانه و دوستان مرزی مشخص کنم. حالا موقعیتی پیش آمده که در محل کارم، هم همکاریم و هم دوست.

دوچرخه

باورم نمیشه هر روزی که به دلیل شدت باران 🌧 مجبور میشم بدون دوچرخه برم سرکار، کاملا دلم براش تنگ میشه. حتی با وجودی که مجموع رفت و برگشت ۳۰ دقیقه رکاب میزنم اما عجب سرحالم میاره.

دوچرخه تنها در لنگرود

حتی خیلی از روزهای بارانی رو با دوچرخه رفتم سرکار. و از بابت این همت خودم خرسندم! می خوام بگم باران و خیس شدن نگرانی نداره و با یک سری تمهیدات کوچک میشه از آسیب های احتمالی جلوگیری کرد.😉

عرض زندگی

۱۴۰۱ عرض زندگیم رو محدود کردم! مجبور بودم تمرکز خیلی خوبی رو برای کار، شهر جدید، دوستان جدید و به طور کلی محیط زندگیم بذارم تا باهاش ارتباط بگیرم.

شروع کردن هر حرکت جدیدی باعث میشه برنامه ها، عادت ها و سبک زندگی دچار تغییر بشن، و کنار اومدن با شرایط جدید زمانبر هست. الان که یکسالی از شروع زندگی تو لاهیجان گذشته فکر می کنم ذهنم بهتر داره تصمیم می گیره و تا حدودی روی روال زندگی افتادم.

نوشتن

قبلا فکر می کردم، نوشتن و بلاگ داشتن کار راحتی است. اما نه واقعا!‌نیاز به تمرکز و توجه داره. در کنارش باید علاقه ای هم داشته باشید به این شکل از نوشتن و به اشتراک گذاشتن.

باید بگم، همچنان برای مدیریت کارها و افکارم از بوژو استفاده میکنم(پیشتر تو وردپرس در مورد این موضوع نوشته بودم!‌ که باید بیارمش به هوگو). و از این روش راضی هستم. امکانی که قلم و کاغذ ایجاد می کنه، نامحدود بودن دامنه توسعه است. و اجازه می ده هرکاری دوست داری و فکر می کنی که ممکن مفید باشه رو امتحان کنی. بدون اینکه نگران محدودیت های خالق پلتفرم باشی.

لینوکس

دنیای لینوکس برام خیلی هیجان انگیزه، ضمن اینکه چالش هایی داره و کلی یادگیری. بیشتر برام اوقات فراغته و زمانی که براش وقت میذارم حس خوبی دارم.

بعد از امتحان کردن ubuntu و pop_os! به debian به عنوان یکی از اصیل ترین توزیع های لینوکس رسیدم. ثبات و کاراییش برام جذاب هست و دوست دارم بیشتر در اون عمیق بشم. از تجربه دنیای متنِ باز حتما بیشتر می نویسم.

در انتها

سعی کردم به مهمترین عناوینی بپردازم که در ذهنم جاری بود. درس های زیادی گرفتم و به آموزه هام علاقه مندم. تلاش میکنم برای سال جدید بیشتر بنویسم، چرا که نوشتن و بروز دادن، به شکل گیری و توسعه شخصیت هم کمک می کنه.